Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του εξεταζόμενου κλάδου είναι η μακραίωνη παράδοση της αμπελοκαλλιέργειας – οινοποιίας στην Ελλάδα. Ωστόσο, ο κλάδος άρχισε να εκσυγχρονίζεται και να αναπτύσσεται με τη σημερινή του μορφή από τη δεκαετία του ’60, οπότε μεγάλες εταιρείες πραγματοποίησαν σημαντικές επενδύσεις και προσανατολίστηκαν προς την παραγωγή εμφιαλωμένου κρασιού. Αυτή  η  χρονική  περίοδος  και  οι  εξελίξεις,  αποτέλεσαν  ορόσημο  για την  περαιτέρω ανάπτυξη  και  παραγωγή  του  κρασιού  στην  Ελλάδα.

Στην  παρούσα  φάση  ο  κλάδος  της οινοποιίας στην Ελλάδα περιλαμβάνει λίγες οινοβιομηχανίες μεγάλου μεγέθους, καθώς και πλήθος μικρομεσαίων οινοποιητικών επιχειρήσεων, αγροτικών συνεταιρισμών και εισαγωγικών εταιρειών. Οι μεγάλες εταιρείες ελέγχουν σημαντικά μερίδια της εγχώριας  αγοράς  εμφιαλωμένων  κρασιών,  καλύπτοντας  μέσω εκτεταμένων δικτύων διανομής το σύνολο  της  χώρας.

Όσον αφορά τις μικρότερου μεγέθους επιχειρήσεις, ορισμένες παράγουν τόσο χύμα όσο και εμφιαλωμένο κρασί, το οποίο διατίθεται στην τοπική αγορά, ενώ άλλες παράγουν εμφιαλωμένο κρασί «περιορισμένης παραγωγής» με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, η διανομή του οποίου πραγματοποιείται συνήθως μέσω ειδικευμένων εταιρειών. Την δραστηριότητα διανομής συχνά αναλαμβάνουν και ορισμένες εισαγωγικές επιχειρήσεις, οι οποίες επίσης διαθέτουν ανεπτυγμένο δίκτυο διανομής. Εισάγουν κρασιά κυρίως από την ΕΕ, ενώ παράλληλα ασχολούνται και με την εισαγωγή αλκοολούχων ποτών, σε αντίθεση με τις παραγωγικές εταιρείες όπου η παραγωγή και εμπορία κρασιού αποτελεί, για την πλειοψηφία, τη βασική (ή και αποκλειστική) τους δραστηριότητα. Τέλος, σημαντικό κομμάτι της εγχώριας παραγωγής αντιπροσωπεύουν οι αγροτικοί συνεταιρισμοί.

Περίπου 1.000 οινοποιεία λειτουργούν στη χώρα μας, Από αυτά, τα 650 είναι πιστοποιημένα για την παραγωγή οίνων με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) και προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη (ΠΓΕ).

Τα οινοποιεία διακρίνονται σε τέσσερις βασικές κατηγορίες:

1. Μεγάλες ολιγάριθμες οινοποιητικές μονάδες με πλήρως αυτοματοποιημένα συστήματα σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας και δυνατότητα παραγωγής μεγαλύτερη από 100.000 hl ετησίως,
2. Μεσαίες μονάδες με δυνατότητα παραγωγής από 30.000 έως 100.000 hl ετησίως,
3. Μικρές οικογενειακές, συνήθως, επιχειρήσεις με περιορισμένη παραγωγική δυνατότητα (μικρότερη από 30.000 τόνους) και
4. Ιδιόκτητους αμπελώνες
5. Συνεταιρισμούς που παράγουν και διακινούν κρασί, κυρίως σε τοπικό επίπεδο.

Ο αριθμός αμπελουργών για παραγωγή οίνου προσεγγίζει περίπου τις 100.000 και οι οποίοι καλλιεργούν συνολικές εκτάσεις 62.773 εκταρίων, ενώ ο αριθμός των εγχώριων ετικετών φτάνει τις 6.000. Σύμφωνα με τη μελέτη, η εγχώρια παραγωγή οίνου ανήλθε σε ποσότητα 2.581 χιλ. hl που αντιστοιχεί σε αξία 345 εκατ. ευρώ. Σημειώνεται ότι το χύμα κρασί κυριαρχεί, αντιστοιχώντας στο 60% της εγχώριας αγοράς. Αντίθετα, οι οίνοι ΠΟΠ και ΠΓΕ αντιπροσωπεύουν μόλις το 28,1% της συνολικής εγχώριας παραγωγής.

Τα τελευταία χρόνια η ποιότητα και η φήμη των εμφιαλωμένων ελληνικών κρασιών έχει βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τις συνεχείς βραβεύσεις που αποσπούν σε διεθνείς διαγωνισμούς. Πολλές επιχειρήσεις έχουν πραγματοποιήσει επενδύσεις εκσυγχρονισμού, οι οποίες ενίοτε εντάσσονται σε επιδοτούμενα προγράμματα. Ο εξαγωγικός προσανατολισμός των (μεγάλων ιδιαίτερα) επιχειρήσεων του κλάδου είναι έντονος.

Ως κυριότερες αγορές των ελληνικών κρασιών αναδεικνύονται η Γερμανία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Γαλλία και το Βέλγιο, όπου στις 3 πρώτες βρίσκονται ισχυρές ομογενειακές κοινότητες που σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς απορροφούν μεγάλο μέρος των εξαγωγών.

Η  αγορά  του  κρασιού  διακρίνεται  στην «κρύα», που περιλαμβάνει κυρίως τους χώρους διασκέδασης και εστίασης, καθώς και στη «ζεστή», που αφορά την οικιακή κατανάλωση. Η διανομή των προϊόντων πραγματοποιείται κατά κύριο λόγο μέσω χονδρεμπόρων και αντιπροσώπων, ενώ τα σούπερ μάρκετ και οι κάβες αποτελούν τα βασικότερα σημεία λιανικής πώλησης

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ εστιάζεται στις τεχνολογικές και εφοδιαστικές ανάγκες για την κάλυψη της εγχώριας αγοράς χωρίς, ταυτόχρονα, να αμελούνται οι αυξημένες εξαγωγικές ανάγκες της αγοράς.